نقش مواد معدنی بر روی دام

انگیزه محاسبه اثر دفعات تزریق سلنیوم و ویتامین E در آخرها آبستنی بر عملکرد بره‌ها و فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون میش‌ها بود . تیمارها عبارت بودند از: 1) فقط جیره شالوده اخذ کرد (شاهد)، 2) یکبار صورت تزریقی سلنیوم و ویتامینE (ای+سلنیوم) در 9 هفته پیشین از زایمان اخذ نمود، 3) دوبار تزریق ای+سلنیوم در 9 و 6 هفته قبلی از وضع حمل دریافت نمود، 4) سه بار تزریق ای+سلنیوم در 9 و 6 هفته گذشته از وضع حمل و یک هفته بعد از وضع حمل دریافت نمود . سعی بره‌ها، فراسنجه‌های لیپیدی سرم مانند تری‌گلیسرید، کلسترول، VLDL، LDL، HDL، آنزیم‌های ASTو CPK و موادسازنده آهن (Fe)، مس (Cu) و روی (Zn) و غلظت هورمون‌های T4 و T3 اندازه‌گیری شد . شش هفته قبل از زایمان در تیمار 2 غلظت T4 کاهش و نسبت T3 به T4 و غلظت Zn ارتقا یافت . یک هفته آنگاه از زایمان، در تیمار 2 و 3 نسبت به تیمار 1 غلظت T3 و نسبت T3 به T4 افزایش و غلظت Zn و AST کاهش یافت . در تیمار 3 غلظت HDL افزایش و LDL کاهش یافت . غلظت Fe در تیمار 3 کمتر از تیمار 1 و 2 بود . غلظت Cu در میان تیمارها تفاوتی نداشت . دو هفته آن گاه از زایمان، غلظت T3 و نسبت T3 به T4 بالاتر از بقیه تیمارها بود . غلظت تری‌گلیسرید، کلسترول و LDL، AST و CPK در تیمار 4 کمتر و غلظتHDL نسبت به تیمار 1 و 2 بالاتر بود اما تفاوتی میان تیمار 3 و 4 وجود نداشت . غلظتFe ، Znو Cu در تیمار 3 و 4 کمتر از تیمار یک بود . وزن میلاد بره‌ها، وزن یک و دو هفتگی تفاوتی نداشت . وزن 45 روزگی و ارتقاء وزن روزانه در تیمارهای 2، 3 و 4 فراتر از تیمار یک بود اما ارتقاء وزن روزانه فی مابین تیمار‌های 2، 3 و 4 تفاوتی نداشت . به طور کلی دست‌کم یک و حداکثر دوبار تزریق سلنیوم و ویتامین E در اواخر دوره آبستنی برای بهبود تعادل هورمون‌های تیروئیدی، تهیه و تنظیم متابولیسم چربی و بهبود همت بره‌ها کافی و حتمی میباشد .

به طور مفهوم داری کاهش و نسبت T3 به T4 و همچنین غلظت Zn افزایش یافت (05/0 >P) . فراسنجه های لیپیدی، AST، Fe و Cu زیر تاثیر قرار نگرفت . یک هفته بعد از زایمان، غلظت T4 در تیمار 3 نسبت به تیمار 1 و 2 به طور مضمون‌ داری کمتر بود البته غلظت T3 و همچنین نسبت T3 به T4 در تیمار 2 و 3 نسبت به تیمار 1 بخش اعظم بود . غلظت TG، Chol و VLDL-C در میان تیمارها تفاوت معنا داری نداشت ولی در تیمار 3 غلظت HDL-C بالاتر و LDL-C کمتر از سایر تیمارها بود . غلظت Zn و AST در تیمار 2 و 3 کمتر از تیمار 1 بود . غلظت Fe در تیمار 3 کمتر از تیمار 1 و 2 بود . غلظت Cu در بین تیمارها تفاوت مفهوم داری نداشت . دو هفته آنگاه از زایمان، غلظت T4 در تیمار 4 به طور مضمون‌ داری کمتر و غلظت T3 و همچنین نسبت T3 به T4 بالاتر از از بقیه تیمارها بود . غلظت TG، Chol و LDL-C، AST و CPK در تیمار4 کمتر و غلظتHDL-C نسبت به تیمارهای 1 و 2 بالاتر بود ولی تفاوتی بین تیمارهای 3 و 4 وجود نداشت . غلظت Fe، Zn و Cu در تیمار 3 و 4 کمتر از تیمار 1 بود ولی تفاوتی دربین تیمارهای 1 و 2 دیده نشد . در بره ها وزن تولد، وزن یک و دو هفتگی تفاوت معنی داری نشان نداد . وزن 45 روزگی و ارتقاء وزن روزانه در تیمارهای 2، 3 و 4 به طور مفهوم داری فراتر از تیمار 1 بود ولی ارتقاء وزن روزانه دربین تیمار های 2، 3 و 4 تفاوتی نداشت . به طور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد دست کم یک و حداکثر دو بار تزریق سلنیوم و ویتامینE به میش ها در اواخر دوره آبستنی، جهت بهبود تعادل هورمون-های تیروئیدی، تهیه متابولیسم چربی و همینطور بهبود همت رویش در بره های متولد گردیده کافی و ضروری می باشد .